Πάλλευκοι ιαγουάροι (Ανεξαρτησίας και Καλάρη)

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 2012.Ανεξαρτησίας και Καλάρη.Οι 2 δρόμοι με τα δεκάδες στέκια της νεολαίας, που σφύζουν κάθε βράδυ από κίνηση και  ζωή, παραδομένοι τώρα εδώ στις 9 το πρωί -όπως μαρτυρά το ρολόι αριστερά- στην ακινησία και στη λευκή πεζότητα του φωτός...
 Η φωτογραφία, απ' το blog photoioannina
http://photoioannina.blogspot.gr/search/label/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%20%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%95%CE%9D%CE%91

Ανεξαρτησίας και Καλάρη, 
ώρα εννιά και πέντε το πρωί. 
Του φωτός οι πάλλευκοι ιαγουάροι
λάβροι,πεινασμένοι, βιαστικοί 

ρήμαξαν  στο λυκαυγές  και πάλι
ό,τι απ' την ωραία  νεανική 
μεταμεσονύχτια κρεπάλη 
έπλεε ημιθανές εδώ κι εκεί :

θραύσματα ψιθύρων και βλεμμάτων 
ζέχνοντα τσιγάρο κι αλκοόλ 
γραίγους φουλαριών ανεμισάντων 
και δονήσεις εναγκαλισμών.


Τώρα στων κτιρίων τις μετόπες, 
σ' ύπνο θα βουλιάξουνε βαθύ
σαν τους κουρασμένους στρατιώτες 
ύστερα από μάχη φονική. 

Άγγελος 
20 Οχτώβρη του 2012

Το πάνσεπτο αλωνάκι

Στη φωτογραφία : το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης , υπέροχα  ελληνικό κι επιβλητικά ωραίο, υποκλίνεται ,εντούτοις, μπροστά στη μεγαλοπρέπεια της Ολύτσικας , στο πλάι, που σκίζει νέφη κι αιθέρα... 
Μεγάλος ο άνθρωπος με τα έργα του, μέγιστη η Φύση με τα δικά της... 

Ετούτο εδώ το θέατρο,
το μέγα καλυβάκι, 
του Λόγου και του Δράματος
το πάνσεπτο αλωνάκι,

είδε στη νέα εποχή
το Μάνο τον Κατράκη,
την Παξινού, το Μινωτή,
το Μίκη Θοδωράκη,

μα ωσάν και την Ολύτσικα
δεν έχει να θαυμάζει :
να 'ναι Δεκέβρης άγριος
και να χτυπάει τ' αγιάζι

την πύλη πίσω απ' τη σκηνή
και την αρχαία πέτρα
κι οι βροχοστάλες να πηδούν
πάνω απ' τη γης δυο μέτρα

και ν' αλαφροζυγιάζονται
σαν τις τρελές μαινάδες,
σαν το χορό στις Φοίνισσες,
στις Βάκχες, στις Τρωάδες,

και να κρατάει αλάθητα
το τέμπο και το ίσο,
το παγερό,τ' ασώπαστο
τ' αγέρι το βουνίσιο 

κι η Πίνδος να χειροκροτεί 
το θίασο το μέγα  
οπού  'χει σάρκα αγέραστη
και τον αιθέρα γαίμα 

κι απέ να βγαίνει στη σκηνή 
το γόνυ για να κλίνει
του  μέγα τραγωδού η μορφή
του γέρο-Ευρυπίδη, 

στο Γραίγο, στην Ολύτσικα, 
στην Πίνδο και στα νέφη, 
ότι αυτοί είναι οι δάσκαλοι 
τ' ανθρώπου σ' όσα πρέπει,

αυτοί κι οι πρωτοτραγωδοί 
κι οι πρωτοκυβερνήτες 
ψηλάθε απ' τις αιώνιες
αρχοντικές τους σκήτες,

χίλιους αιώνες στη σειρά 
κι αμέτρητους ακόμα 
σαν θα ΄χει μείνει μοναχά
στη Γη νερό και χώμα. 

Άγγελος 
15 Οχτώβρη του 2012

Στη σκεπή,στα Γιάννενα, το ωραίο κορίτσι

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 2013. Κορίτσι-φεγγάρι στη σκεπή...  

Ένα κορίτσι στη σκεπή 

ένα κορμί-σερμπέτι,

δεν έχει λόγο να ντραπεί

μισόγυμνο που στέκει

έτσι που η φύση κι ο Θεός

το 'χουνε σμιλεμένο

με σάρκα-αλάβαστρο και φως  

αγγελοκαμωμένο .

Αύγουστος είναι και φωτιά.

Τα Γιάννενα καμίνι…

Την είδα στη σκεπή ψηλά

με  δρόσισε μπουρίνι.

Την είδε κι ο διευθυντής

της Πολεοδομίας

κι έγραψε νέα Οικιστικής

Βίβλο Χωροταξίας :

“Αι νέαι εκπάγλου καλλονής

εις τας σκεπάς να βγαίνουν  

 ημίγυμναι κι ευθυτενείς

τας πόλεις να ομορφαίνουν.” 

Άγγελος 

Στους αργαλιούς, οι μορφονιές

Στη φωτογραφία :Γιάννινα, 1960.Γραμμένο.Κορίτσια στους αργαλιούς.Αυτά υφαίνουν τα προικιά τους.Η μοίρα ,σιμά τους, υφαίνει το ριζικό τους...το ίδιο για όλους μας.
Η φωτογραφία απ' το blog του Γιάννη Αυγέρη 
http://javger.blogspot.gr/p/blog-page_6.html

Στους αργαλιούς οι μορφονιές 
υφαίνουν τα προικιά τους. 
Ακούν της Μοίρας το εκκρεμές, 
κοιτούν ολόγυρά τους, 

βλέπουν το υφάδι μοναχά 
και το φαρδύ στημόνι. 
Στη στράτα, το σκυλί αλυχτά 
τον ξένο  που ζυγώνει:    


τ' απόσκια-απόσκια  περπατεί, 
κόσσα ψηλή βαστάει, 
κλαρί δε βγαίνει όπου σταθεί 
κι ανθός όπου πατάει,   

 στ' αλόγου του έχει τις οπλές
γραμμένο τ' όνομά τους. 
Στους αργαλιούς οι μορφονιές 
υφαίνουν τα προικιά τους. 

Άγγελος 
13 Οχτώβρη του 2012

Στην Όαση, κοπάνα ο μαθητής Αυγέρης Ιωάννης

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1970.Στην Όαση.Απρίλης. Ο μαθητής Αυγέρης Ιωάννης σε κοπάνα, ...ερωτική, κρίνοντας από μια δεύτερη φωτογραφία της ίδιας μέρας, που υπάρχει στο άλμπουμ.  Η φωτογραφία απ' το blog του Γιαννιώτη φίλου Γιάννη Αυγέρη
http://javger.blogspot.gr/p/blog-page_22.html

Σχολειό δεν πήγε ο μαθητής Αυγέρης Ιωάννης.
Απρίλης είναι, η φύση του κι η φύση αναρριγά. 
Τρελός εφύσηξε Νοτιάς κι Έρωτας πεχλιβάνης. 
Θηλέων-Αρρένων τα σχολειά, δυο βήματα κοντά.. 
 ..................................................................
Στα μάτια της μελέτησε -τα μπλε- Κοσμογραφία,
Γεωμετρία στο φίνο της, εφηβικό κορμί, 
στα  χείλη της τα κόκκινα, Ηθική, Ανθρωπολογία
και του φιλιού την άχρονη,υπερούσια Μουσική.
 ............................................................................................... 
Άνθισε ο τοίχος  στο σχολειό....Στης τάξης τις γωνίες
Ερωτιδείς εψάλανε στο Γιάννη το "ωσανά" . 
Έξι αδικαιολόγητες φορτώθηκε απουσίες,
 μα  πήρε απ' τη ζωή "παρών" κι "άριστα" στα φιλιά. 
 
Άγγελος  
11 Οχτώβρη του 2012

Στα "Ναυτάκια", ο Δημητράκης ο Μαντζαρόπουλος

 

Στη  -μοναδική !- φωτογραφία : Γιάννινα, 1977.Στον καφενέ "Ναυτάκια", στη Σκάλα, δυο βήματα απ' τη λίμνη. 

Ο  θρυλικός Δημητράκης Μαντζαρόπουλος , άρχοντας απόλυτος στη μοναξιά του, πίνει το καφεδάκι του...Αυτός κι ο ίσκιος του, που διακρίνεται πίσω του, μες στο κρύο τζάμι.... 

Η φωτογραφία είναι απ' το blog  του javger :

http://javger.blogspot.gr/p/blog-page_26.html

Ωσάν τον κυρ-Αλέξανδρο, τον Άγιο των γραμμάτων , 

το δείλι ευρήκε μοναχόν κι έρμον το Δημητράκη, 

δυο βήματα απ' τη δρόσο των λιμνίσιων των υδάτων, 

να κοινωνάει το σκέτο, στα "Ναυτάκια", καφεδάκι. 

Ήρθε μετά κι ο ίσκιος του, πίσω απ' το κρύο το τζάμι, 

ήρθε σουρνάμενο κι ένα φίδι* ψηλά στο χιόνι, 

ήρθε, παρέα κι ο στρατηγός ο Ζούκωφ** να του κάμει, 

ήρθε και της ψυχής του το νεκρό -η Μαρία***- τ' αηδόνι. 

Κι οι δυο τους με το στρατηγό, επαίξαν στην κολτσίνα, 

τη λίμνη με τις εκατό τις βάρκες -ε γιαμόλα- 

και μιαν αφράτη ζωντοχήρα απ' το Σαραμπασίνα****

κι όλους κι όλα τα κέρδισε, ο Δημητράκης, όλα. 

* φίδι στο χιόνι : το 'λεγε συχνότατα, στο παραλήρημά του,ο Δημητράκης..."φίδι στο χιόνι"... 

**Ζούκωφ : κι αυτόν το Ρώσο στρατηγό,τον Ζούκωφ,, τον ανέφερε ταχτικότατα  

***Μαρία : "φτου ! ξεφτιλισμένη Μαρία" έλεγε...θα ήταν η Μαρία, πιθανότατα, κάποιος νεανικός, ανευόδωτος έρωτας που τον βασάνιζε ως τα βαθιά του γεράματα...  

****Σαραμπασίνας : ιδιοκτήτης "μπαρ" της εποχής, με γυναίκες κ.λ...Στην Καλούτσιανη πιο πέρα.

Άγγελος 

10 Οχτώβρη του 2012

Ο Νικολάκης της Τσιβούλας

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1980. Ο Νικολάκης της Τσιβούλας, με τις "Κούκλες" στην ..ευτυχισμένη απαλάμη του.

Μ' έναν αέρα  αμάραντης , κρουστής ελευθερίας 
να μπαινοβγαίνει από το εμπρός, ζερβό, σπασμένο δόντι,
ο Νικολάκης διάβαινε την Ανεξαρτησίας, 
σαν ήλιος του μεσονυχτιού και σαν τ' Αυγούστου χιόνι.   

Στο δρόμο, πλούσιοι και φτωχοί -όλοι του Χρόνου επαίτες-
κι ο Νικολάκης βασιλιάς κι άρχοντας,  με τις "Κούκλες" 
χάρτινο ρόδο ασπρόμαυρο  στης φτώχειας του τις στέπες,
στην απαλάμη του ν' ανθούν στήθια, μεριά και μπούκλες 

και σώματα αλαβάστρινα στη  ζηλευτή τους  νιότη, 
αφέντη και χαρεμιτζή να τον εβρίσκει η αυγούλα, 
 και να τον βάφει, απέ, Χριστό,  του ήλιου η αχτίδα η πρώτη,
να λάμπει η φτωχοπαναγιά  η μάνα του η Τσιβούλα... 

Άγγελος 
7 Οχτώβρη του 2012

Στο στόμα του Γιώργου Νάκου, οι λέξεις

 Στη φωτογραφία :Γιάννινα,2009.Νησάκι λίμνης.Ο Γιώργος Νάκος.
Ο ηθοποιός με την ανεπανάληπτη,πέτρινη, Δωρική, στεντόρεια φωνή ! 
Φωνή σαν του Νάκου, δεν πέρασε άλλη απ' το Ελληνικό Θέατρο. 
Εδώ, απαγγέλνει ποίημα κάποιου Ηπειρώτη ποιητή, στη φιλολογική εκδήλωση "Λυρική Παμβώτις"..


Ποτέ μην κρένεις, σαν βρεθείς
 στο πλάι του Γιώργου Νάκου !
Το λαγαρό, το πέτρινο
ποτάμι σώπα κι άκου, 

που ξεκινά απ' το αίμα του
βρίσκει στ' αστήθι διάβα
και χύνεται απ' τ' αχείλι του
φωνή κι αχός και λάβα .  


Άκου απ' το στόμα του, άκουσε
 το ζήτα και το σίγμα,
σαν τ' αχολόι της μέλισσας
σαν του πελάου το κύμα !

Άκου φωνή στεντόρεια, 
άκου -και μη ζηλέψεις- 
πώς κροταλούν, πώς αντηχούν
στον ουρανίσκο οι λέξεις, 

σαν σήμαντρα και σαν ψηλά 
καμπαναριά του Άθω, 
σαν σάλπισμα του Αρχάγγελου 
στου Ναζωραίου Τον Τάφο, 


Άκου το "α", άκου το "ο", 
το έψιλον, το ωμέγα, 
το δέος της Γλώσσας να αιστανθείς 
το Ομηρικό το μέγα !  

......................................................................
Άμα σε βγάλει η τύχη σου 
στο πλάι του Γιώργου Νάκου,
σώπα, ακουρμάσου, ρίγησε, 
γρίκα, μετάλαβε, άκου...      


 (...Στο αποκάτω βιντεάκι, η φωνή του Γιώργου Νάκου, σ' όλο της το μεγαλείο..Εδώ, ο Γιώργος  απαγγέλνει τον Οχτώβρη του 2001:  

Άγγελος 
2 Οχτώβρη του 2012

Στο αγαλμάτινο ζευγάρι ο πλανόδιος μουσικός

 

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 2007.Στην Κυρα-Φροσύνη παρακάτω. 

Πλανόδιος μουσικός κάνει καντάδα στο αγαλμάτινο ζευγάρι 

του γλύπτη Θόδωρου Παπαγιάννη...

Πλανόδιος, κάνει, μουσικός 

καντάδα στο ζευγάρι. 

Ξυπνάει το Πάθος κι ο Ρυθμός

στο σμιλευτό λιθάρι.  

  

Ζυγώνουν κι άλλο τα κορμιά

τρίζουν οι αρμοί της πέτρας, 

σκύβει ο αφέντης, μυστικά

και γνέφει της αφέντρας :

"-Πάμε, κυρά, πάμε γλυκιά 

λιθαροκαμωμένη, 

εκεί που η Όστρια προσκυνά 

της Πίνδου τα τεμένη... 

....Καλό της λίμνης το νερό, 

καλός, γλυκός ο κάμπος, 

μα πάνω απ' όλα το κρουστό 

το θείο της πέτρας θάμπος, 

της πέτρας που  'χει τον αητό

και το Θεό στη φλέβα 

και τ' αγριμιού το βογκητό

σπλάχνο κι ανάσα κι αίμα !"

Άγγελος 

2 Οχτώβρη του 2012

Στην Πλατεία η Αύρα (σημερινή Όαση).

 Στη φωτογραφία : Γιάννινα,1915.Πλατεία. Καφενείον Αύρα.Η σημερινή Όαση... 


Αργότερα, Όαση το  'πανε , 
τότε το λέγανε Αύρα, 
τότε που όλα αντί ..εμπριμέ 
 ήτανε άσπρα ή   μαύρα. 
 
Η λίμνη -λάδι- δεξιά, 
το Μιτσικέλι πάνω,
στο πεζοδρόμιο τα ψηλά
σε πρώτο-πρώτο πλάνο

τηλεγραφόξυλα, η φωνή 
να  φτάνει ως την Αθήνα 
και στην κορφή τους οι φανοί 
σαν τα γειρτά τα κρίνα 

φωτίζουνε μιαν εποχή 
 μεστών κι ωραίων βίων
γιομάτη αλήθεια και ψυχή 
και βάσανα Αγίων. 

Άγγελος 
1 Οχτώβρη του 2012