Το "γεφυρόσπιτο" στην οδό Μιχαήλ Αγγέλου

 

https://www.youtube.com/watch?v=-LbdjUkOUjI...το "γεφυρόσπιτο" στην οδό Μιχαήλ Αγγέλου,Γιάννενα...χτίσμα παραδείσιο, μιας εποχής που οι άνθρωποί της ήταν αγνοί κι όμορφοι σαν πεπτωκότες άγγελοι στη Γη,κι ανάσαιναν ακόμα χώμα κι ουρανό,μέσ' από τους τσιατμάδες των σπιτιών,προτού τα πνίξει όλα το μπετό...το σπίτι κάηκε-αυτοαναφλέγη απ' την πίκρα του,το 1978,όταν το 'ζωσαν πολυκατοικίες: θεόρατοι χωροφυλάκοι που πέρασαν χειροπέδες στη χαρά και στον ήλιο....
...Τ' όμορφο γεφυρόσπιτο
στη Μιχαήλ Αγγέλου,
ήτανε γιάφκα μυστική
ενός τρελού αγγέλου:

στέγαζε τους παράνομους
επίγειους έρωτές του,
και τις αγνές ρεμπέτικες
τις συναναστροφές του.

Τα βράδια που 'πινε κρασί,
ο άγγελος εβόα:
"-Ανθρώποι,ζήστε ερωτικά
απείθαρχα κι αθώα,
γεμίστε αμαρτωλά φιλιά
τα ποινικά μητρώα!
Θεός και π'ήμα ο Έρωτας
κι η γη μας η πατρώα!"

Μια νύχτα,ήπιε εκατό
τσίπουρα στον Γκουγιάνο,
μπορεί και περισσότερα,
μπορεί και παραπάνω.

Γύρισε και κοιμήθηκε,
κι έκαιγε το τσιγάρο,
το σπίτι στάχτη έγινε,
κι ο άγγελος ..φουγάρο!

Την ώρα που καιγότανε,
ο άγγελος εβόα:
"-Ανθρώποι,ζήστε ερωτικά
απείθαρχα κι αθώα,
γεμίστε αμαρτωλά φιλιά
τα ποινικά μητρώα!
Θεός και π'ήμα ο Έρωτας
κι η γη μας η πατρώα!"
.....................................
Όταν περνάς μεσάνυχτα
τη Μιχαήλ Αγγέλου,
μυρίζει ο δρόμος τσίπουρο
και μαύρο ανθό αμπέλου.

Άμα δεν έχει θόρυβο,
μπορεί και να ακούσεις
χερουβικά ρεμπέτικα
στο παγωμένο πούσι.

Μπορεί ν' ακούσεις τον τρελό
τον άγγελο που εβόα:
"-Ανθρώποι,ζήστε ερωτικά
απείθαρχα κι αθώα,
γεμίστε αμαρτωλά φιλιά
τα ποινικά μητρώα!
Θεός και π'ήμα ο Έρωτας
κι η γη μας η πατρώα!"
ά. -24 Γενάρη του 2022

Στην πλατεία ο Κωσταντίνος

  Στη φωτογραφία, ο Κωσταντίνος, στις αρχές της δεκαετίας του '60, στην πλατεία Ιωαννίνων, πριν ν' αρχίσει η παρέλαση... 
Εικοσάχρονος -τότε- ποζάρει καμαρωτός και ..βαριοπαρασημοφορημένος, μπροστά απ' το τσούρμο  των συνταγματαρχαίων. 
Στο βάθος, το Μιτσικέλι ,και αριστερά πάνω , οι Γιαννιώτες που  
 συνωστίζονται στην ταράτσα ενός κτιρίου, να δουν
τον κηφήνα- διάδοχο, που ..πολιορκούσε τότε στενά (ποιαν άλλη; ) τη Βουγιουκλάκη...

Στην πλατεία ο Κωσταντίνος 
-μάρμαρο χυτό τα στήθια-
"-Τίνος είσαι, μάτια μ' , τίνος ;" 
τον ρωτάνε δυο κοτσύφια... 

"-Είμαι της Απτέρου Νίκης 
του αρχαίου Καλλικράτους,
είμαι και της Φρειδερίκης 
του ακραίου παρακράτους !" 

Συνταγματαρχαίοι  κάργα
-άχρηστο, χακί μελίσσι-  
Μέριασε, κοσμάκη, αλάργα 
η παρέλαση ν' αρχίσει. 

Κούκος δεν λαλεί και σπίνος, 
δεν σπαράζει ο ήλιος πόντο. 
Στην πλατεία ο Κωσταντίνος 
με το Μιτσικέλι φόντο,


είκοσι χρονώ παιδάκι, 
τίγκα από τιμές το πέτο.
-κυνηγάει τη Βουγιουκλάκη, 
μα δεν του  'κατσε ούτε εφέτο.


Άγγελος 
3 Σεπτέμβρη του 2012

Στην Παμβώτιδα στα Γιάννενα, τ' αμάξι

(...Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1900. Αμάξι  της εποχής, γρήγορο -έπιανε ως και τα 30 και 40 χιλιόμετρα την ώρα, άμα γκάζωνε...- μοδάτο με δεκάχτινες ζάντες κι αστραφτερό σασί, στα ρηχά της λίμνης Παμβώτιδας ,  σιμά στη βάρκα (!) ,  που το κοιτάζει -θαρρείς- όλο ζήλεια...) 

Zάντα  δεκάχτινη ασημί,  

και κλάξον σαν τ’ αηδόνι,

ζηλεύει η βάρκα το σασί

και τ’ αλαφρύ τιμόνι,   

τ' αμάξι αστράφτει στα νερά,

ο μιναρές σωπαίνει,

σκύβει ο σωφέρ στ' αριστερά 

και γλυκοπαραγγέλνει :  

-Ντύσου καλή, ντύσου κυρά , 

ντύσου  κυρα-Φροσύνη,

κι άιντες να βγούμε απ' τα νερά,

να βάλουμε βενζίνη

          

να το γκαζώσω στο Δολό,         

να πιάσω τα τριάντα,           
να φτάσουμε στο Δέλβινο      

και στους Άγιους-Σαράντα

                

κι άμα δεν έχουνε ραντάρ

και μπλόκα στο Καλπάκι,

πίσω , αγκαλιά με το Μουχτάρ*

σε φέρνω το βραδάκι.



Μουχτάρ= του Αλη-Πασά ο Αρβανίτης γιος, με τον οποίο η κυρα-Φροσύνη διατηρούσε κρυφό ερωτικό δεσμό...




Άγγελος 
λεύτερη Πίνδος

Στο φούρνο του Παππά, τα Γιαννιωτόπουλα

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1972.Στο φούρνο του ..γλυκομάστορα Παππά απόξω...
Τα Γιαννιωτόπουλα, μαθητές, πριν ή μετά το σχολειό μάλλον, ξεγελούν την πείνα τους με μια μηλόπιτα.. Στα όρθια..Στο χέρι...  
Τιρελέν παντελόνια πολυκαιρισμένα, ζιβάγκο χωμένα μέσα απ' το παντελόν,σκαρπίνια παλιά... 
Όλα στα μέτρα της ..φτωχιάς πλην όμως δυνατής κι αληθινής εποχής του '70,  μέσα απ' την οποία ξεπήδησαν γεροί και φωτεινοί άνθρωποι που πρόκοψαν, γιατί ποτέ δεν αφήκαν να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που τους έδενε με τον τόπο τους, την πέτρινη πατρίδα...
Η φωτογραφία(Γιάννης Αυγέρης αριστερά, Σπύρος Μάργαρης δεξιά), απ' το blog του Γιάννη Αυγέρη 
http://javger.blogspot.gr/p/blog-page_22.html

Στο φούρνο απόξω του Παππά, 
 -μάστορας δίχως ταίρι-
τρώνε τα Γιαννιωτόπουλα 
μηλόπιτα στο χέρι.  

Φτώχεια, τριμμένο τιρελέν,
σακκάκι και ζιβάγκο. 
Σαν τα σπουργίτια κάθονται 
'μπρός στου Παππά τον μπάγκο, 

θα στυλωθούν, θα φύγουνε
-ξεγέλασαν την πείνα- 
άλλος πανεπιστήμιο, 
άλλος για την Αθήνα,  

Σύνταγμα, Πλάκα θα γυρνούν 
τρανοί και προκομμένοι, 
θα βγαίνουν απ' τον ύπνο τους 
σπουργίτες πεινασμένοι 

στα Γιαννενάκια θα πετούν  
σα ζαγορίσιο αγέρι,
να φάν' στο φούρνο του Παππά 
μηλόπιτα στο χέρι....

Και θα  'ναι  φτώχεια στα χωριά 
πείνα τρανή στον κάμπο,
φτώχεια, τριμμένο τιρελέν,
σακκάκι και ζιβάγκο, 

κι αυτοί στου εβδομήντα δυό 
τ' άσπρόμαυρο το κάδρο, 
σα  ρόδα θα μοσχοβολούν, 
σαν το βουνίσιο νάρδο 

που ξέρει από κακό καιρό 
κι από βαρύ αγιάζι 
κι όσο φυσάει, τόσο ανθεί 
πιότερο κι ευωδιάζει.... 

Άγγελος  

Στην Ανεξαρτησίας στα Γιάννενα, ο κωδωνοποιός

 Στην κλασσική  φωτογραφία του Κώστα Μπαλάφα : Γιάννινα, 1940.Οδός Ανεξαρτησίας.Κωδωνοποιός στο κωδωνοποιείο του...
Γεμάτη η βιτρίνα από εκατοντάδες κουδούνια, μικρά και μεγάλα,έτοιμα τα περισσότερα απ' αυτά,για τα τετράποδα της στάνης.
Πόσες κορφές, πόσα διάσελα και ραχούλες της Πίνδου θ' αντιλάλησαν απ' τον ήχο  τούτων των κουδουνιών που  σκάρωσε ο Γιαννιώτης κωδωνοποιός... 

 
Τόσα που σκάρωνε, σκυφτός 
στο κωδωνοποιείο, 
κουδούνια ο κωδωνοποιός, 
κάθε νυχτιά στις δύο

θα γιόμιζε το μαγαζί 
βελάσματα  κι αφάνες
κατσίκια και χλωρό κλαρί 
χιόνια, σκυλιά και  στάνες. 
............................... 
Όταν τον πήρε η μάνα-γη, 
 στην άκρη στο σταυρό του
σκύλοι εφτά ποιμενικοί 
 σκούζανε το χαμό του

κι ώσπου να λειώσει,κάθε αυγή
πάνω απ' τη μαύρη πλάκα, 
κάποιος τού φόραε αναριχτή
μια χιονισμένη κάπα... 

Άγγελος 
λεύτερη Πίνδος 

Στο κουρείο του Βενέτη, στα Γιάννενα

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1975. Στο κουρείο του Μιχάλη Βενέτη.  

 Εννιά χιλιάδες μάγουλα
κι εννιά χιλιάδες σβέρκα   
-γαλακτερά απ' τα Γιάννενα,
τραχιά απ' τα Τζουμέρκα-

περάσαν' απ' τ' αμείλικτο 
ξουράφι του Βενέτη. 
Πρόλαβε -εσχάτως- κούρεψε 
κι όσους αφήναν χαίτη. 

Ακούρευτοι κι αξούριστοι 
κι οκνοί οι πελάτες μπαίναν',
μπαρμπερισμένοι κι όμορφοι 
με ..προσδοκίες βγαίναν'

κι ώσπου να φτάσουν στο Παλλάς
στην κεντρική Πλατεία, 
με τρόπο καθρεφτίζονταν 
οπού  'χε τζαμαρία

και πάνω κάτω οργώνανε 
τη βόλτα -κάργα οι νύφες.
Πίσω, πυρίχειο χόρευαν 
χορό οι κομμένες τρίχες, 

μακριά απ' τ' άδεια κι αφελή  
κεφάλια , όλο κέφι
λεύτερες , μόνες κι ευτυχείς 
στη σκούπα του Βενέτη... 

Άγγελος  

Στα Γιάννενα, ο καπετάνιος

 Στη φωτογραφία : Γιάννινα, δεκαετία του '60. Ο καπετάνιος ! Μια πασίγνωστη ,στους παλιότερους Γιαννιώτες, φιγούρα.... 

Ο καπετάνιος χαιρετάει

 σαν νά  'ρθε η ώρα του η στερνή.

 Τρελόν το πλήθος τον νογάει,

το πλήθος που  'χει  σφαλερή    

               

μια ιδέα παντοδυναμίας, 

μια ιδέα αθανάτου  στη ζωή 

και νιώθει ρίγη ευδαιμονίας 

τον καπετάνιο ωσάν θωρεί  

γειρτό,μισοκομμένο στάχυ 

-δέντρα περνιούνται αυτοί, αειθαλή !

Ποιος το λοιπόν, χαμένα τα  'χει ; 

Ο καπετάνιος ή αυτοί ;  

Άγγελος  

Ανθίστανται τα Γιάννινα..

 Στη φωτογραφία : Γιάννινα, τέλη του '80.Οδός Αβέρωφ.Γυάλινα τα Γιάννινα, μαλαματένια κι όμορφα ακόμα.... 


Τέλη του  '80.Ηρωικά
ανθίστανται τα Γιάννινα,
στη Βηλαρά, βαστούν  γερά,
στο Μώλο παίζουν άμυνα,
κρατιούνται ακόμα αληθινά,
μαλαματένια, γυάλινα,  


κι ακόμα βγάζει ο μιναρές 
του Αλή, δάκρυα-κυκλάμινα, 
στη "Νέα Υόρκη", ο καφές 
ο τούρκικος, δυο τάλληρα, 
τίγκα κι ο Γυαλι-Καφενές!
Ανθίστανται τα Γιάννινα...


Άγγελος  

Στο Μώλο, το παϊτόνι του Πάνου

Στη φωτογραφία : Ο Πάνος απ' την Καλούτσιανη, με το παϊτόνι του...

Βουλιάζει ο Μώλος στην υγρή 
εσπερινή ραστώνη... 
Νάτο, στου δρόμου τη στροφή 
του Πάνου το παϊτόνι. 

Μπροστά ,σαν ήλιος, το φαρί 
 φρουμάζει και βογκάει,
πίσω ένα SEAT καναρινί,   
κι ένα ασημί HUNDAI 

κι ανάμεσά τους, καθιστός  
κι αγέρωχος ο Πάνος,   
Αληπασάς κι Αρχάγγελος,    
Διάκος και Τζεκινσχάνος. 
.......................................
Άνθος, η πλέρια  αταραξιά,
στα μαύρα του τα γένια, 
καρπίζει και γεννοβολά
στ' αλόγου του τα γκέμια, 

πανσέληνους αέρηδες 
 κλαρίνα και μεράκια,
τσίπουρα και μποέμηδες
και ξέγνοιαστα αργατάκια ... 

Άγγελος 

Πάλλευκοι ιαγουάροι (Ανεξαρτησίας και Καλάρη)

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 2012.Ανεξαρτησίας και Καλάρη.Οι 2 δρόμοι με τα δεκάδες στέκια της νεολαίας, που σφύζουν κάθε βράδυ από κίνηση και  ζωή, παραδομένοι τώρα εδώ στις 9 το πρωί -όπως μαρτυρά το ρολόι αριστερά- στην ακινησία και στη λευκή πεζότητα του φωτός...
 Η φωτογραφία, απ' το blog photoioannina
http://photoioannina.blogspot.gr/search/label/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%20%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%95%CE%9D%CE%91

Ανεξαρτησίας και Καλάρη, 
ώρα εννιά και πέντε το πρωί. 
Του φωτός οι πάλλευκοι ιαγουάροι
λάβροι,πεινασμένοι, βιαστικοί 

ρήμαξαν  στο λυκαυγές  και πάλι
ό,τι απ' την ωραία  νεανική 
μεταμεσονύχτια κρεπάλη 
έπλεε ημιθανές εδώ κι εκεί :

θραύσματα ψιθύρων και βλεμμάτων 
ζέχνοντα τσιγάρο κι αλκοόλ 
γραίγους φουλαριών ανεμισάντων 
και δονήσεις εναγκαλισμών.


Τώρα στων κτιρίων τις μετόπες, 
σ' ύπνο θα βουλιάξουνε βαθύ
σαν τους κουρασμένους στρατιώτες 
ύστερα από μάχη φονική. 

Άγγελος 
20 Οχτώβρη του 2012

Το πάνσεπτο αλωνάκι

Στη φωτογραφία : το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης , υπέροχα  ελληνικό κι επιβλητικά ωραίο, υποκλίνεται ,εντούτοις, μπροστά στη μεγαλοπρέπεια της Ολύτσικας , στο πλάι, που σκίζει νέφη κι αιθέρα... 
Μεγάλος ο άνθρωπος με τα έργα του, μέγιστη η Φύση με τα δικά της... 

Ετούτο εδώ το θέατρο,
το μέγα καλυβάκι, 
του Λόγου και του Δράματος
το πάνσεπτο αλωνάκι,

είδε στη νέα εποχή
το Μάνο τον Κατράκη,
την Παξινού, το Μινωτή,
το Μίκη Θοδωράκη,

μα ωσάν και την Ολύτσικα
δεν έχει να θαυμάζει :
να 'ναι Δεκέβρης άγριος
και να χτυπάει τ' αγιάζι

την πύλη πίσω απ' τη σκηνή
και την αρχαία πέτρα
κι οι βροχοστάλες να πηδούν
πάνω απ' τη γης δυο μέτρα

και ν' αλαφροζυγιάζονται
σαν τις τρελές μαινάδες,
σαν το χορό στις Φοίνισσες,
στις Βάκχες, στις Τρωάδες,

και να κρατάει αλάθητα
το τέμπο και το ίσο,
το παγερό,τ' ασώπαστο
τ' αγέρι το βουνίσιο 

κι η Πίνδος να χειροκροτεί 
το θίασο το μέγα  
οπού  'χει σάρκα αγέραστη
και τον αιθέρα γαίμα 

κι απέ να βγαίνει στη σκηνή 
το γόνυ για να κλίνει
του  μέγα τραγωδού η μορφή
του γέρο-Ευρυπίδη, 

στο Γραίγο, στην Ολύτσικα, 
στην Πίνδο και στα νέφη, 
ότι αυτοί είναι οι δάσκαλοι 
τ' ανθρώπου σ' όσα πρέπει,

αυτοί κι οι πρωτοτραγωδοί 
κι οι πρωτοκυβερνήτες 
ψηλάθε απ' τις αιώνιες
αρχοντικές τους σκήτες,

χίλιους αιώνες στη σειρά 
κι αμέτρητους ακόμα 
σαν θα ΄χει μείνει μοναχά
στη Γη νερό και χώμα. 

Άγγελος 
15 Οχτώβρη του 2012

Στη σκεπή,στα Γιάννενα, το ωραίο κορίτσι

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 2013. Κορίτσι-φεγγάρι στη σκεπή...  

Ένα κορίτσι στη σκεπή 

ένα κορμί-σερμπέτι,

δεν έχει λόγο να ντραπεί

μισόγυμνο που στέκει

έτσι που η φύση κι ο Θεός

το 'χουνε σμιλεμένο

με σάρκα-αλάβαστρο και φως  

αγγελοκαμωμένο .

Αύγουστος είναι και φωτιά.

Τα Γιάννενα καμίνι…

Την είδα στη σκεπή ψηλά

με  δρόσισε μπουρίνι.

Την είδε κι ο διευθυντής

της Πολεοδομίας

κι έγραψε νέα Οικιστικής

Βίβλο Χωροταξίας :

“Αι νέαι εκπάγλου καλλονής

εις τας σκεπάς να βγαίνουν  

 ημίγυμναι κι ευθυτενείς

τας πόλεις να ομορφαίνουν.” 

Άγγελος 

Στους αργαλιούς, οι μορφονιές

Στη φωτογραφία :Γιάννινα, 1960.Γραμμένο.Κορίτσια στους αργαλιούς.Αυτά υφαίνουν τα προικιά τους.Η μοίρα ,σιμά τους, υφαίνει το ριζικό τους...το ίδιο για όλους μας.
Η φωτογραφία απ' το blog του Γιάννη Αυγέρη 
http://javger.blogspot.gr/p/blog-page_6.html

Στους αργαλιούς οι μορφονιές 
υφαίνουν τα προικιά τους. 
Ακούν της Μοίρας το εκκρεμές, 
κοιτούν ολόγυρά τους, 

βλέπουν το υφάδι μοναχά 
και το φαρδύ στημόνι. 
Στη στράτα, το σκυλί αλυχτά 
τον ξένο  που ζυγώνει:    


τ' απόσκια-απόσκια  περπατεί, 
κόσσα ψηλή βαστάει, 
κλαρί δε βγαίνει όπου σταθεί 
κι ανθός όπου πατάει,   

 στ' αλόγου του έχει τις οπλές
γραμμένο τ' όνομά τους. 
Στους αργαλιούς οι μορφονιές 
υφαίνουν τα προικιά τους. 

Άγγελος 
13 Οχτώβρη του 2012

Στην Όαση, κοπάνα ο μαθητής Αυγέρης Ιωάννης

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1970.Στην Όαση.Απρίλης. Ο μαθητής Αυγέρης Ιωάννης σε κοπάνα, ...ερωτική, κρίνοντας από μια δεύτερη φωτογραφία της ίδιας μέρας, που υπάρχει στο άλμπουμ.  Η φωτογραφία απ' το blog του Γιαννιώτη φίλου Γιάννη Αυγέρη
http://javger.blogspot.gr/p/blog-page_22.html

Σχολειό δεν πήγε ο μαθητής Αυγέρης Ιωάννης.
Απρίλης είναι, η φύση του κι η φύση αναρριγά. 
Τρελός εφύσηξε Νοτιάς κι Έρωτας πεχλιβάνης. 
Θηλέων-Αρρένων τα σχολειά, δυο βήματα κοντά.. 
 ..................................................................
Στα μάτια της μελέτησε -τα μπλε- Κοσμογραφία,
Γεωμετρία στο φίνο της, εφηβικό κορμί, 
στα  χείλη της τα κόκκινα, Ηθική, Ανθρωπολογία
και του φιλιού την άχρονη,υπερούσια Μουσική.
 ............................................................................................... 
Άνθισε ο τοίχος  στο σχολειό....Στης τάξης τις γωνίες
Ερωτιδείς εψάλανε στο Γιάννη το "ωσανά" . 
Έξι αδικαιολόγητες φορτώθηκε απουσίες,
 μα  πήρε απ' τη ζωή "παρών" κι "άριστα" στα φιλιά. 
 
Άγγελος  
11 Οχτώβρη του 2012

Στα "Ναυτάκια", ο Δημητράκης ο Μαντζαρόπουλος

 

Στη  -μοναδική !- φωτογραφία : Γιάννινα, 1977.Στον καφενέ "Ναυτάκια", στη Σκάλα, δυο βήματα απ' τη λίμνη. 

Ο  θρυλικός Δημητράκης Μαντζαρόπουλος , άρχοντας απόλυτος στη μοναξιά του, πίνει το καφεδάκι του...Αυτός κι ο ίσκιος του, που διακρίνεται πίσω του, μες στο κρύο τζάμι.... 

Η φωτογραφία είναι απ' το blog  του javger :

http://javger.blogspot.gr/p/blog-page_26.html

Ωσάν τον κυρ-Αλέξανδρο, τον Άγιο των γραμμάτων , 

το δείλι ευρήκε μοναχόν κι έρμον το Δημητράκη, 

δυο βήματα απ' τη δρόσο των λιμνίσιων των υδάτων, 

να κοινωνάει το σκέτο, στα "Ναυτάκια", καφεδάκι. 

Ήρθε μετά κι ο ίσκιος του, πίσω απ' το κρύο το τζάμι, 

ήρθε σουρνάμενο κι ένα φίδι* ψηλά στο χιόνι, 

ήρθε, παρέα κι ο στρατηγός ο Ζούκωφ** να του κάμει, 

ήρθε και της ψυχής του το νεκρό -η Μαρία***- τ' αηδόνι. 

Κι οι δυο τους με το στρατηγό, επαίξαν στην κολτσίνα, 

τη λίμνη με τις εκατό τις βάρκες -ε γιαμόλα- 

και μιαν αφράτη ζωντοχήρα απ' το Σαραμπασίνα****

κι όλους κι όλα τα κέρδισε, ο Δημητράκης, όλα. 

* φίδι στο χιόνι : το 'λεγε συχνότατα, στο παραλήρημά του,ο Δημητράκης..."φίδι στο χιόνι"... 

**Ζούκωφ : κι αυτόν το Ρώσο στρατηγό,τον Ζούκωφ,, τον ανέφερε ταχτικότατα  

***Μαρία : "φτου ! ξεφτιλισμένη Μαρία" έλεγε...θα ήταν η Μαρία, πιθανότατα, κάποιος νεανικός, ανευόδωτος έρωτας που τον βασάνιζε ως τα βαθιά του γεράματα...  

****Σαραμπασίνας : ιδιοκτήτης "μπαρ" της εποχής, με γυναίκες κ.λ...Στην Καλούτσιανη πιο πέρα.

Άγγελος 

10 Οχτώβρη του 2012

Ο Νικολάκης της Τσιβούλας

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 1980. Ο Νικολάκης της Τσιβούλας, με τις "Κούκλες" στην ..ευτυχισμένη απαλάμη του.

Μ' έναν αέρα  αμάραντης , κρουστής ελευθερίας 
να μπαινοβγαίνει από το εμπρός, ζερβό, σπασμένο δόντι,
ο Νικολάκης διάβαινε την Ανεξαρτησίας, 
σαν ήλιος του μεσονυχτιού και σαν τ' Αυγούστου χιόνι.   

Στο δρόμο, πλούσιοι και φτωχοί -όλοι του Χρόνου επαίτες-
κι ο Νικολάκης βασιλιάς κι άρχοντας,  με τις "Κούκλες" 
χάρτινο ρόδο ασπρόμαυρο  στης φτώχειας του τις στέπες,
στην απαλάμη του ν' ανθούν στήθια, μεριά και μπούκλες 

και σώματα αλαβάστρινα στη  ζηλευτή τους  νιότη, 
αφέντη και χαρεμιτζή να τον εβρίσκει η αυγούλα, 
 και να τον βάφει, απέ, Χριστό,  του ήλιου η αχτίδα η πρώτη,
να λάμπει η φτωχοπαναγιά  η μάνα του η Τσιβούλα... 

Άγγελος 
7 Οχτώβρη του 2012

Στο στόμα του Γιώργου Νάκου, οι λέξεις

 Στη φωτογραφία :Γιάννινα,2009.Νησάκι λίμνης.Ο Γιώργος Νάκος.
Ο ηθοποιός με την ανεπανάληπτη,πέτρινη, Δωρική, στεντόρεια φωνή ! 
Φωνή σαν του Νάκου, δεν πέρασε άλλη απ' το Ελληνικό Θέατρο. 
Εδώ, απαγγέλνει ποίημα κάποιου Ηπειρώτη ποιητή, στη φιλολογική εκδήλωση "Λυρική Παμβώτις"..


Ποτέ μην κρένεις, σαν βρεθείς
 στο πλάι του Γιώργου Νάκου !
Το λαγαρό, το πέτρινο
ποτάμι σώπα κι άκου, 

που ξεκινά απ' το αίμα του
βρίσκει στ' αστήθι διάβα
και χύνεται απ' τ' αχείλι του
φωνή κι αχός και λάβα .  


Άκου απ' το στόμα του, άκουσε
 το ζήτα και το σίγμα,
σαν τ' αχολόι της μέλισσας
σαν του πελάου το κύμα !

Άκου φωνή στεντόρεια, 
άκου -και μη ζηλέψεις- 
πώς κροταλούν, πώς αντηχούν
στον ουρανίσκο οι λέξεις, 

σαν σήμαντρα και σαν ψηλά 
καμπαναριά του Άθω, 
σαν σάλπισμα του Αρχάγγελου 
στου Ναζωραίου Τον Τάφο, 


Άκου το "α", άκου το "ο", 
το έψιλον, το ωμέγα, 
το δέος της Γλώσσας να αιστανθείς 
το Ομηρικό το μέγα !  

......................................................................
Άμα σε βγάλει η τύχη σου 
στο πλάι του Γιώργου Νάκου,
σώπα, ακουρμάσου, ρίγησε, 
γρίκα, μετάλαβε, άκου...      


 (...Στο αποκάτω βιντεάκι, η φωνή του Γιώργου Νάκου, σ' όλο της το μεγαλείο..Εδώ, ο Γιώργος  απαγγέλνει τον Οχτώβρη του 2001:  

Άγγελος 
2 Οχτώβρη του 2012

Στο αγαλμάτινο ζευγάρι ο πλανόδιος μουσικός

 

Στη φωτογραφία : Γιάννινα, 2007.Στην Κυρα-Φροσύνη παρακάτω. 

Πλανόδιος μουσικός κάνει καντάδα στο αγαλμάτινο ζευγάρι 

του γλύπτη Θόδωρου Παπαγιάννη...

Πλανόδιος, κάνει, μουσικός 

καντάδα στο ζευγάρι. 

Ξυπνάει το Πάθος κι ο Ρυθμός

στο σμιλευτό λιθάρι.  

  

Ζυγώνουν κι άλλο τα κορμιά

τρίζουν οι αρμοί της πέτρας, 

σκύβει ο αφέντης, μυστικά

και γνέφει της αφέντρας :

"-Πάμε, κυρά, πάμε γλυκιά 

λιθαροκαμωμένη, 

εκεί που η Όστρια προσκυνά 

της Πίνδου τα τεμένη... 

....Καλό της λίμνης το νερό, 

καλός, γλυκός ο κάμπος, 

μα πάνω απ' όλα το κρουστό 

το θείο της πέτρας θάμπος, 

της πέτρας που  'χει τον αητό

και το Θεό στη φλέβα 

και τ' αγριμιού το βογκητό

σπλάχνο κι ανάσα κι αίμα !"

Άγγελος 

2 Οχτώβρη του 2012

Στην Πλατεία η Αύρα (σημερινή Όαση).

 Στη φωτογραφία : Γιάννινα,1915.Πλατεία. Καφενείον Αύρα.Η σημερινή Όαση... 


Αργότερα, Όαση το  'πανε , 
τότε το λέγανε Αύρα, 
τότε που όλα αντί ..εμπριμέ 
 ήτανε άσπρα ή   μαύρα. 
 
Η λίμνη -λάδι- δεξιά, 
το Μιτσικέλι πάνω,
στο πεζοδρόμιο τα ψηλά
σε πρώτο-πρώτο πλάνο

τηλεγραφόξυλα, η φωνή 
να  φτάνει ως την Αθήνα 
και στην κορφή τους οι φανοί 
σαν τα γειρτά τα κρίνα 

φωτίζουνε μιαν εποχή 
 μεστών κι ωραίων βίων
γιομάτη αλήθεια και ψυχή 
και βάσανα Αγίων. 

Άγγελος 
1 Οχτώβρη του 2012

Στην Πλατεία οι περιπατητές

 

   Γιάννινα,1950,Κεντρική Πλατεία,ράθυμοι περιπατητές,στην  κλασσική βόλτα.Κινηση,χλαλοή,ζωή.Στο βάθος,το Μιτσικέλι, αυτοκρατορικό,αγέρωχο και  σιωπηλό σαν πρίγκηπας μονάχος... 

...Ράθυμοι  περιπατητές, 

χωρίς βιάση καμία,

για τ' αύριο λένε και το χτες, 

 στην κεντρική πλατεία. 

"Τσιμέντα Όλυμπος" ψηλά, 

"Φίλιπς", "Ζορμπάς" πιο κάτω. 

Λεωφορεία στη σειρά,

κι όμοια με σκήτες του Άθω,

δύο περίπτερα,με τα

ρολά κατεβασμένα. 

(Να 'ναι γιορτή; Να 'ν' Πασχαλιά; 

Και τα 'ναι αμπαρωμένα;)

...................................... 

Όλα, σφαχτάρια έναν καιρό

στου Χρόνου το τσιγκέλι 

θα κρεμαστούν, και μόνο ορθό

θα  'ναι το Μιτσικέλι

τ' απέθαντο, τ' αγέραστο

που στέκεται στο βάθος 

αμίλητο  κι  αγέλαστο

σαν πρίγκηπας μονάχος. 

ά. -1 Οχτώβρη του 2012