Zάντα δεκάχτινη ασημί,
και κλάξον
σαν τ’ αηδόνι,
ζηλεύει η
βάρκα το σασί
και τ’
αλαφρύ τιμόνι,
τ' αμάξι αστράφτει στα νερά,
ο μιναρές σωπαίνει,
σκύβει ο σωφέρ στ' αριστερά
και γλυκοπαραγγέλνει :
-Ντύσου καλή, ντύσου κυρά ,
ντύσου κυρα-Φροσύνη,
κι άιντες να βγούμε απ' τα νερά,
να βάλουμε βενζίνη
να το γκαζώσω στο Δολό,
να πιάσω τα τριάντα,
να φτάσουμε στο Δέλβινο
να φτάσουμε στο Δέλβινο
και στους Άγιους-Σαράντα
κι άμα δεν έχουνε ραντάρ
και μπλόκα στο Καλπάκι,
πίσω , αγκαλιά με το Μουχτάρ*
σε φέρνω το βραδάκι.Μουχτάρ= του Αλη-Πασά ο Αρβανίτης γιος, με τον οποίο η κυρα-Φροσύνη διατηρούσε κρυφό ερωτικό δεσμό...
Άγγελος
λεύτερη Πίνδος